Kent u Rien Poortvliet? Nederlands tekenaar en kunstenaar? Hij is half jaren negentig overleden, maar toen ik opgroeide stonden bij ons in de boekenkast zijn prachtige geïllustreerde boeken. Heerlijke lectuur, google het maar eens wanneer bovenstaande je niks zegt.

Maar goed, onlangs had ik zijn boek ‘De ark van Noach’ in handen. Ik heb weer even gesmuld van de manier waarop hij de geschiedenis van Noach in beeld brengt en voorziet van zijn fijnzinnige en soms grappige commentaar. Je ziet het gewoonweg voor je gebeuren; de bouw van de ark, de blikken van de mensen die er wat van vinden, tot het moment dat het gevaarte klaar is en twee aan twee de dieren arriveren. (behalve de vlooien, volgens Poortvliet zullen die met meer gekomen zijn).

Maar dat moet toch wat geweest zijn! Hoe dan? Dieren die normaliter buiten beeld blijven, zich niet laten zien, komen ineens vrijwillig de ark inlopen. Wat moet ’t in dat grote vaartuig een volle bak zijn geweest! Nou, maar goed ook, het schip was erop gebouwd, plek zat.

Het was hun redding. 

Nou hebben wij ook een ‘gevaarte’ waar je heen kan voor je redding. Dat noemen wij ‘kerk’. En geloof me, wanneer je eens rondkijkt: plek zat! 

Sinds het ’thuisblijf beleid’ rond Corona is het zomaar net zo makkelijk om vanaf de bank te blijven kerken. Maar zeg nou zelf, niets mooiers dan een volle bak.

Met elkaar, als creaties van die grote Schepper, samen te mogen zijn. Hem te loven, en tegelijk elkaar te ontmoeten. Dus laat je in beweging brengen, blijf niet buiten beeld en kom zondags weer binnenwandelen. Wat zou dat mooi zijn, twee aan twee, alleen of met meer. Vrijwillig je ‘reddingschip’ in wandelen.

Welkom!