Er zijn van die momenten… ‘s-ochtends de gordijnen openschuiven en ze in een reflex weer dicht willen doen. Want: een witte tuin. “Witte tuin?!” Hoezo een witte tuin? We schrijven april maar ’t zag er uit als december. Snakken naar de lente en middels een fikse hagelbui gewoon achteruit boeren de winter in. Zo voelde het. Ik kan geen witte tuin meer zien. #freethelente wat mij betreft. 1 of 2 mooie dagen ertussendoor wakkeren het verlangen naar open ramen en binnenstromende lentegeuren alleen maar aan, maar het lijkt niet echt door te zetten. 

Wat dat betreft kun je een aardige parallel trekken met de pandemie. 

Door in aantocht zijnde vaccins lijkt er zicht op een einde aan de maatregelen, de zorgen, de eenzaamheid en noem maar op. Eén persconferentie verder en je weet dat het echt nog even tandenbijten is.

Maar mensen hebben soms bijna geen tanden meer over om op te bijten. Door ziekte, economische zorgen, te weinig sociaal leven zijn ze op. De rek is er uit. 

Je merkt dat ook aan verharding, heftige meningen en korte lontjes. Het houdt maar niet op lijkt het wel. Te weinig zicht op beter.

Net als die lente, die komt ook maar niet echt. Of toch wel…

Want ondanks mijn verbijstering met witte uitzichten in april zijn er ook andere dingen te zien. Wanneer de zon doorbreekt, staat hij hoger en warmer aan de hemel, verdampt hij de hagel stralend en in no time weg. ‘Als sneeuw voor de zon’ zeg maar. 

Bomen beginnen te pruttelen en bottelen uit, soms al met stevig gekleurde bloesems. Lammetjes wiebelen buiten achter moeder schaap aan en crocussen laten zich ook niet weerhouden; die steken hun gekleurde kopjes vrolijk boven de grond. De natuur gelooft er wel in; de lente komt! 

Dat komt omdat de natuur weet heeft van Zijn Schepper, aangestuurd wordt door Zijn hand. En Hij is daar trouw in. Elk jaar weet je zeker dat de zon weer zal doorbreken, de vogels hun nesten zullen bouwen en de bloemen zullen bloeien. 

Daarom: kijk je ogen uit, zie het doorbreken van de lente, en hou dan in gedachten dat Hij ook jouw Schepper is, bij u en bij jou is in alle moeiten die er zijn en die misschien nog komen.

Hij laat ook daarop Zijn zon weer schijnen. Heb vertrouwen, Hij laat niet los wat Zijn hand eens begon!

“Gij zijt geweest, o Heer, en Gij zult wezen

de zekerheid van allen die U vrezen.

Geslachten gaan, geslachten zullen komen:

wij zijn in uw ontferming opgenomen.

Wij mogen bouwen op de vaste grond

van uw beloften en van uw verbond.”

Psalm 90 : 1 (berijmd)