Heeft u wel eens tussen honderden kakelende kippen gestaan? Als het antwoord nee is, niet getreurd, ik ook niet, maar onlangs zag ik een filmpje van zo’n tafereel. Een boer, buiten, omringt door zijn kippen. 

Het was een mooi beeld, maar ik heb wel even het geluid zachter gezet. Wàt een herrie. Wat een gekakel.

Die kippen in dat filmpje, daar moet ik de laatste tijd regelmatig aan denken. Als ik de meningen over corona en het beleid van de regering hoor, wanneer ik facebook open en door de tijdlijn scroll, of het nieuws lees, dan wel kijk…man man, wat hebben we een hoop mogelijkheden om onze mening te spuien en wat wordt er grif gebruik van gemaakt.

Dan schuiven zo die kippen voor mijn netvlies. Wij mensen kakelen ook wat af. Wat een herrie..

Luister er dan maar even niet naar, zou je kunnen zeggen, en dan heb je groot gelijk. Stap uit de kakofonie, zoek de stilte op. Rust.

Mijn volgende gedachte is dat de Schepper van deze aarde ons in de bijbel laat weten dat Hij naar ons luistert. Dat Hij zich om deze aarde bekommert en deze niet loslaat. Dat vind ik in het licht van het bovenstaande bijna niet te bevatten. Die kakofonie van mensen, de herrie die we produceren en God zet het geluid niet uit? Daar word je toch even stil van mag ik hopen.

En als je dan toch stilvalt, kun je beter luisteren ook. Want dat is wel de nare bijvangst van veel mengingen en veel praten. Luisteren naar je Schepper, die nota bene je Vader wil zijn, wordt best lastig. Wil je Hem horen, rust vinden in je leven en je hart, kun je het beste je meningen opschorten, even niet te veel ergens van vinden, en ruimte maken in je hoofd en je hart totdat God je een richting wijst. Dan kun je zomaar ervaren dat Hij je leven leid is mijn ervaring.

En dan kun je die hele meningen maatschappij ook wat beter relativeren.

“Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik binnenkomen, en we zullen samen eten, ik met hem en hij met mij.”

Openbaring 3 : 20