Soms kom je een woord tegen waar je een grinnik van krijgt. Zoals bovenstaand woord, Ruimtepuin. Grappig. Bouwpuin ken ik, puinhoop ook, maar ruimtepuin? Is dat wel een woord eigenlijk? Ja dus.
Afgelopen zaterdag stond op Nu.nl een artikeltje met de kop:
“Ruimtepuin, hoe de mens er ook in de ruimte een puinhoop van gemaakt heeft”. Daar werd ik na mijn eerste haha moment toch even stil van. Er zweeft inmiddels zoveel ruimteafval van satellieten etc. in de ruimte dat er een heuse conferentie belegd wordt omdat de toestand in de ruimte zorgelijk is.
Wij verknallen niet alleen de aarde, welnee, we pakken de ruimte er ook nog bij.
Wat een geweldig voorbeeld van ons menselijk onvermogen.
We kunnen dus wel definitief vaststellen dat de mens faalt, alle goede bedoelingen ten spijt.
Toen we een jaar geleden gingen schrijven voor het ‘wel en wee’ van onze gemeente ben ik met een schrijfsel met die strekking begonnen: we gaan er weer een puinhoop van maken, we gaan elkaar tekort doen enz.
Bovenstaande bewijst het nog maar eens; we kunnen het niet. Soms lukt het, maar vaak niet.
We sporen elkaar aan: kijk naar elkaar om. Zie de ander staan. En dat is goed! Bevorder het meeleven met elkaar. Maar er is ook een andere kant.
Want voor je het weet zit je het van elkaar, die ander, of de gemeente te verwachten. En als er niet aan je verwachtingen wordt voldaan, dan stelt je broeder of zuster, of zelfs deze gemeente jou teleur.
Het kan zomaar een reden worden om af te haken.
Dan rijst de vraag wat gemeente zijn nu eigenlijk is. De plek waar jij je fijn moet voelen? Of de plek waar je gezet bent en waar je aan het werk moet? Met de ander, vaak ook met jezelf, en soms regelrecht in gevecht met God. Ploegen op de Bijbelse akker…
“Wat wilt U dan? Waar is mijn plek?”
Dan kan en mag je boos zijn, of teleurgesteld. Breng het bij God.
Hij kan er wat mee, dus ben je aan het goede adres, en Hij kan ook tegen een stootje, dus ga het maar aan.
Het jaar thema is niet voor niets: “Ga met God”. En als we dat allemaal een beetje proberen, dan komen we elkaar vanzelf tegen op die akker.
En inderdaad is het zoveel fijner om samen achter een ploeg te staan.
