Ik twijfel best vaak, als ik er eens goed over nadenk. Over van alles en nog wat: dagelijkse beslissingen als: wel of niet die extra bak koffie, (die is overigens vrij eenvoudig: doe maar wel), welke klus het eerst aan te pakken, ga ik nu of straks naar de super, afijn, noem maar op. 

Maar ik twijfel ook wel aan grotere dingen, aan mezelf, het geloof, aan God. Herkenbaar?

Van die enerzijds/anderzijds gedachten die in je hoofd blijven ronddolen, of ineens aan van alles om je heen twijfelen. Sterker nog, out of the blue het hele christelijke geloof en de kerk op losse schroeven zetten. Hebt u dat ook wel eens? “Wat nu als het allemaal niet waar is en we elkaar al jaren voor de gek houden”.

Alsof iemand voor je neus een mooie gelegde  puzzel door elkaar gooit. Daar gaat je plaatje. Allemaal losse stukjes en geen overzicht.

Misschien voelt u of jij zich altijd wel een beetje zo; rondlopend met losse puzzelstukjes. Zoekend naar verbanden, twijfelend over wat waar moet. Ben je niet zo zeker van het geloof, van God of van de kerk. Heb je een hoop vragen en weinig antwoorden. 

Is dat erg? Moet je dan snel aan de slag, zorgen dat je de puzzel weer compleet hebt?

Ik denk van niet. De vraag is of je de puzzel ooit compleet krijgt. En voor degenen die denken dat hun plaatje helemaal klopt is het misschien goed om wat vaker te twijfelen. Want het is een misvatting wanneer wij denken dat God en alles wat Hij voor ons wil betekenen en wat Hij van ons verlangt als een kant en klaar plaatje uit Zijn Woord te halen is. We hebben maar een paar stukjes van die hele grote puzzel in handen. En soms heb je maar één stukje helder; God de Schepper, en ligt de rest door elkaar.

Daarom is het juist mooi wanneer je een puzzelaar, of een twijfelaar bent. Het geeft een besef van ons klein zijn en van God’s groot zijn. 

Daarbij zit de wereld niet te wachten op mensen die overal antwoorden op hebben. De wereld zit te wachten op liefde, genade, aandacht en bewogenheid. Zekerheid geeft God zelf wel op Zijn tijd.