Gisteren vierden we Hemelvaart. De troonsbestijging van Koning Jezus. Wat een overwinning en wat een triomf! De engelen in de hemel zullen Jezus vast juichend hebben binnengehaald.

Ik weet niet hoe u het beleeft, maar ik denk dan ook altijd even aan Zijn leerlingen die daar achterbleven toen Jezus werd weggenomen. 

Als ik er tussen had gestaan…zou ik het dan niet even moeilijk hebben gehad? Dan heb je zoveel met de Heer opgetrokken en is het ineens stil…

Er moesten twee mannen in witte gewaden aan te pas komen om de starende ogen van de hemel af te krijgen en weer te laten ‘landen’. Hij is weg. 

Ja, Hij is weg, maar niet zonder beloften te hebben achtergelaten. Een ruime week nog en dan wordt het Pinksteren. Het gaat vlammen, letterlijk.

Wanneer je beseft hoe vuur in een razend tempo om zich heen kan grijpen, dan zijn de vurige tongen van Pinksteren een prachtig beeld. Waar de Geest komt kan het hard gaan. Dan grijpt de boodschap van Jezus redding zomaar wereldwijd om zich heen. En anno nu weten we dat die boodschap de hele wereld is overgegaan.

U en ik zijn onderdeel geworden van een niet te stuiten lopend vuurtje. Wat een rijkdom! 

En toch zijn er momenten waarop ik me voel als een discipel die naar een lege hemel staart. Hoe dan? Waar is dat vuur dan?

Waar is het wanneer je je gemeente steeds kleiner ziet worden, mensen ziet afhaken. Je afscheid moet nemen van meelevende broers of zussen in je gemeente die elders gaan wonen. Wanneer de predikant vertrekt.

Hebben wij eigenlijk wel wat te vieren straks met Pinksteren anno 2021?

Toch wel. Want ook al was het vuur van Gods redding niet te stuiten, het heeft zijn leerlingen veel gekost. En wat zijn er tijden, eeuwen, geweest vol tegenslag en moeite. Niet voor niks zingen we met dat aloude gezang: “Al roepen van de tinnen, de wachters nog: hoe lang?”.

Het zit ‘m dus niet in grote successen op geloofsgebied hier en nu. Gods Geest is niet pas aanwezig in grote bruisende kerkelijke gemeenten.

Welnee, weet je waar Gods Geest wil wonen?

In je hart. In dat hele kleine lastige stukje in uw en jouw lijf, dat voor onszelf soms lastig te peilen is, daar wil Hij wonen en werken. Niet te bevatten eigenlijk.

En zolang wij ons hart daar voor blijven openstellen, dan maakt het niet uit waar het heen gaat met ons vrijgemaakte gezinnetje in De Lier-Maassluis. Want Hij is er bij. Heel dichtbij! 

Wat gaat Pinksteren een feest worden!